· Od rana miałem aurę i przeczuwałem, że wieczorem łeb mnie strasznie rozboli.
· Otaczała ją aura tajemniczości.
· W powietrzu unosiła się aura grozy.
· Listopadowa aura bywa przyczyną złego nastroju.
liczba: pojedyncza
przypadek: mianownik
rodzaj: żeński
| słowo | liczba | przypadek | rodzaj |
|---|---|---|---|
| aur | mnoga | dopełniacz | żeński |
| aura | pojedyncza | mianownik | żeński |
| aurach | mnoga | miejscownik | żeński |
| aurami | mnoga | narzędnik | żeński |
| aurą | pojedyncza | narzędnik | żeński |
| aurę | pojedyncza | biernik | żeński |
| auro | pojedyncza | wołacz | żeński |
| aurom | mnoga | celownik | żeński |
| aury | mnoga | mianownik | żeński |
| aury | mnoga | biernik | żeński |
| aury | mnoga | wołacz | żeński |
| aury | pojedyncza | dopełniacz | żeński |
| aurze | pojedyncza | celownik | żeński |
| aurze | pojedyncza | miejscownik | żeński |
Źródła danych:
Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz
