bru-cy-cie

brucycie (nazwa pospolita) rzeczownik

liczba: pojedyncza
przypadek: wołacz
rodzaj: męski rzeczowy

Forma podstawowa: brucyt

słowoliczbaprzypadekrodzaj
brucyciepojedyncza miejscownikmęski rzeczowy
brucyciepojedyncza wołaczmęski rzeczowy
brucytpojedyncza mianownikmęski rzeczowy
brucytpojedyncza biernikmęski rzeczowy
brucytachmnoga miejscownikmęski rzeczowy
brucytamimnoga narzędnikmęski rzeczowy
brucytempojedyncza narzędnikmęski rzeczowy
brucytommnoga celownikmęski rzeczowy
brucytowipojedyncza celownikmęski rzeczowy
brucytówmnoga dopełniaczmęski rzeczowy
brucytupojedyncza dopełniaczmęski rzeczowy
brucytymnoga mianownikmęski rzeczowy
brucytymnoga biernikmęski rzeczowy
brucytymnoga wołaczmęski rzeczowy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz