do-ma-to-ra

domatora (nazwa pospolita) rzeczownik

liczba: pojedyncza
przypadek: dopełniacz
przypadek: biernik
rodzaj: męski osobowy

Forma podstawowa: domator

słowoliczbaprzypadekrodzaj
domatorpojedyncza mianownikmęski osobowy
domatorapojedyncza dopełniaczmęski osobowy
domatorapojedyncza biernikmęski osobowy
domatorachmnoga miejscownikmęski osobowy
domatoramimnoga narzędnikmęski osobowy
domatorempojedyncza narzędnikmęski osobowy
domatorommnoga celownikmęski osobowy
domatorowipojedyncza celownikmęski osobowy
domatorówmnoga dopełniaczmęski osobowy
domatorówmnoga biernikmęski osobowy
domatorymnoga mianownikmęski zwierzęcy
domatorymnoga biernikmęski zwierzęcy
domatorymnoga wołaczmęski zwierzęcy
domatorzepojedyncza miejscownikmęski osobowy
domatorzepojedyncza wołaczmęski osobowy
domatorzymnoga mianownikmęski osobowy
domatorzymnoga wołaczmęski osobowy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz