igno-ran-cju-sze

ignorancjusze (nazwa pospolita) rzeczownik indyw.

liczba: mnoga
przypadek: mianownik
przypadek: wołacz
rodzaj: męski osobowy

Forma podstawowa: ignorancjusz

słowoliczbaprzypadekrodzaj
ignorancjuszpojedyncza mianownikmęski osobowy
ignorancjuszapojedyncza dopełniaczmęski osobowy
ignorancjuszapojedyncza biernikmęski osobowy
ignorancjuszachmnoga miejscownikmęski osobowy
ignorancjuszamimnoga narzędnikmęski osobowy
ignorancjuszemnoga mianownikmęski zwierzęcy
ignorancjuszemnoga biernikmęski zwierzęcy
ignorancjuszemnoga wołaczmęski zwierzęcy
ignorancjuszemnoga mianownikmęski osobowy
ignorancjuszemnoga wołaczmęski osobowy
ignorancjuszempojedyncza narzędnikmęski osobowy
ignorancjuszommnoga celownikmęski osobowy
ignorancjuszowipojedyncza celownikmęski osobowy
ignorancjuszówmnoga dopełniaczmęski osobowy
ignorancjuszówmnoga biernikmęski osobowy
ignorancjuszupojedyncza miejscownikmęski osobowy
ignorancjuszupojedyncza wołaczmęski osobowy
ignorancjuszymnoga dopełniaczmęski osobowy
ignorancjuszymnoga biernikmęski osobowy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz