in-de-ra-ku

inderaku (nazwa pospolita) rzeczownik daw.

liczba: pojedyncza
przypadek: wołacz
rodzaj: męski rzeczowy

Forma podstawowa: inderak

słowoliczbaprzypadekrodzaj
inderakpojedyncza mianownikmęski rzeczowy
inderakpojedyncza biernikmęski rzeczowy
inderakapojedyncza dopełniaczmęski rzeczowy
inderakachmnoga miejscownikmęski rzeczowy
inderakamimnoga narzędnikmęski rzeczowy
inderakimnoga mianownikmęski rzeczowy
inderakimnoga biernikmęski rzeczowy
inderakimnoga wołaczmęski rzeczowy
inderakiempojedyncza narzędnikmęski rzeczowy
inderakommnoga celownikmęski rzeczowy
inderakowipojedyncza celownikmęski rzeczowy
inderakówmnoga dopełniaczmęski rzeczowy
inderakupojedyncza miejscownikmęski rzeczowy
inderakupojedyncza wołaczmęski rzeczowy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz