in-stru-men-ta-riu-sze

instrumentariusze (nazwa pospolita) rzeczownik

liczba: mnoga
przypadek: mianownik
przypadek: wołacz
rodzaj: męski osobowy

Forma podstawowa: instrumentariusz

słowoliczbaprzypadekrodzaj
instrumentariuszpojedyncza mianownikmęski osobowy
instrumentariuszapojedyncza dopełniaczmęski osobowy
instrumentariuszapojedyncza biernikmęski osobowy
instrumentariuszachmnoga miejscownikmęski osobowy
instrumentariuszamimnoga narzędnikmęski osobowy
instrumentariuszemnoga mianownikmęski zwierzęcy
instrumentariuszemnoga biernikmęski zwierzęcy
instrumentariuszemnoga wołaczmęski zwierzęcy
instrumentariuszemnoga mianownikmęski osobowy
instrumentariuszemnoga wołaczmęski osobowy
instrumentariuszempojedyncza narzędnikmęski osobowy
instrumentariuszommnoga celownikmęski osobowy
instrumentariuszowipojedyncza celownikmęski osobowy
instrumentariuszówmnoga dopełniaczmęski osobowy
instrumentariuszówmnoga biernikmęski osobowy
instrumentariuszupojedyncza miejscownikmęski osobowy
instrumentariuszupojedyncza wołaczmęski osobowy
instrumentariuszymnoga dopełniaczmęski osobowy
instrumentariuszymnoga biernikmęski osobowy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz