ko-mu-rem

Komurem (nazwisko) rzeczownik

liczba: pojedyncza
przypadek: narzędnik
rodzaj: męski osobowy

Forma podstawowa: Komur

słowoliczbaprzypadekrodzaj
Komurpojedyncza mianownikmęski osobowy
Komurapojedyncza dopełniaczmęski osobowy
Komurapojedyncza biernikmęski osobowy
Komurachmnoga miejscownikmęski osobowy
Komuramimnoga narzędnikmęski osobowy
Komurempojedyncza narzędnikmęski osobowy
Komurommnoga celownikmęski osobowy
Komurowipojedyncza celownikmęski osobowy
Komurowiemnoga mianownikmęski osobowy
Komurowiemnoga wołaczmęski osobowy
Komurówmnoga dopełniaczmęski osobowy
Komurówmnoga biernikmęski osobowy
Komurymnoga mianownikmęski zwierzęcy
Komurymnoga biernikmęski zwierzęcy
Komurymnoga wołaczmęski zwierzęcy
Komurzepojedyncza miejscownikmęski osobowy
Komurzepojedyncza wołaczmęski osobowy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz