mar-ce-pan

marcepan (nazwa pospolita) rzeczownik kulin.

liczba: pojedyncza
przypadek: mianownik
przypadek: biernik
rodzaj: męski rzeczowy

Forma podstawowa: marcepan

słowoliczbaprzypadekrodzaj
marcepanpojedyncza mianownikmęski rzeczowy
marcepanpojedyncza biernikmęski rzeczowy
marcepanapojedyncza dopełniaczmęski rzeczowy
marcepanachmnoga miejscownikmęski rzeczowy
marcepanamimnoga narzędnikmęski rzeczowy
marcepanempojedyncza narzędnikmęski rzeczowy
marcepaniepojedyncza miejscownikmęski rzeczowy
marcepaniepojedyncza wołaczmęski rzeczowy
marcepanommnoga celownikmęski rzeczowy
marcepanowipojedyncza celownikmęski rzeczowy
marcepanówmnoga dopełniaczmęski rzeczowy
marcepanupojedyncza dopełniaczmęski rzeczowy
marcepanymnoga mianownikmęski rzeczowy
marcepanymnoga biernikmęski rzeczowy
marcepanymnoga wołaczmęski rzeczowy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz