mo-ko

moko (nazwa pospolita) rzeczownik przest.

liczba: pojedyncza
przypadek: wołacz
rodzaj: żeński

Forma podstawowa: moka

słowoliczbaprzypadekrodzaj
mocepojedyncza celownikżeński
mocepojedyncza miejscownikżeński
mokmnoga dopełniaczżeński
mokapojedyncza mianownikżeński
mokachmnoga miejscownikżeński
mokamimnoga narzędnikżeński
mokąpojedyncza narzędnikżeński
mokępojedyncza biernikżeński
mokimnoga mianownikżeński
mokimnoga biernikżeński
mokimnoga wołaczżeński
mokipojedyncza dopełniaczżeński
mokopojedyncza wołaczżeński
mokommnoga celownikżeński

Źródła danych

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz