tren

tren (nazwa pospolita) rzeczownik

liczba: pojedyncza
przypadek: mianownik
przypadek: biernik
rodzaj: męski rzeczowy

Forma podstawowa: tren

słowoliczbaprzypadekrodzaj
trenpojedyncza mianownikmęski rzeczowy
trenpojedyncza biernikmęski rzeczowy
trenachmnoga miejscownikmęski rzeczowy
trenamimnoga narzędnikmęski rzeczowy
trenempojedyncza narzędnikmęski rzeczowy
treniepojedyncza miejscownikmęski rzeczowy
treniepojedyncza wołaczmęski rzeczowy
trenommnoga celownikmęski rzeczowy
trenowipojedyncza celownikmęski rzeczowy
trenówmnoga dopełniaczmęski rzeczowy
trenupojedyncza dopełniaczmęski rzeczowy
trenymnoga mianownikmęski rzeczowy
trenymnoga biernikmęski rzeczowy
trenymnoga wołaczmęski rzeczowy
utwór liryczny o charakterze żałobnym, wywodzący się ze starogreckiej poezji funeralnej; tren jest poświęcony zmarłej osobie i wyraża żal oraz smutek z powodu jej odejścia, a także przedstawia jej cnoty i zasługi.

przedłużenie sukni damskiej, ciągnące się z tyłu po ziemi, stosowane najczęściej w ubiorach na bardzo uroczyste okazje, np. w sukniach ślubnych.

Źródła danych

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz