· Z jego wymiocin unosił się odór, jaki wydzielał zajzajer.
· Ciotka podała do obiadu istny zajzajer.
liczba: pojedyncza
przypadek: mianownik
przypadek: biernik
rodzaj: męski rzeczowy
słowo | liczba | przypadek | rodzaj |
---|---|---|---|
zajzajer | pojedyncza | mianownik | męski rzeczowy |
zajzajer | pojedyncza | biernik | męski rzeczowy |
zajzajera | pojedyncza | dopełniacz | męski rzeczowy |
zajzajerach | mnoga | miejscownik | męski rzeczowy |
zajzajerami | mnoga | narzędnik | męski rzeczowy |
zajzajerem | pojedyncza | narzędnik | męski rzeczowy |
zajzajerom | mnoga | celownik | męski rzeczowy |
zajzajerowi | pojedyncza | celownik | męski rzeczowy |
zajzajerów | mnoga | dopełniacz | męski rzeczowy |
zajzajeru | pojedyncza | dopełniacz | męski rzeczowy |
zajzajery | mnoga | mianownik | męski rzeczowy |
zajzajery | mnoga | biernik | męski rzeczowy |
zajzajery | mnoga | wołacz | męski rzeczowy |
zajzajerze | pojedyncza | miejscownik | męski rzeczowy |
zajzajerze | pojedyncza | wołacz | męski rzeczowy |
Źródła danych:
Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz