bru-no

Bruno (imię) rzeczownik

liczba: pojedyncza
przypadek: wołacz
rodzaj: męski osobowy

Forma podstawowa: Bruno

słowoliczbaprzypadekrodzaj
Brunopojedyncza mianownikmęski osobowy
Brunopojedyncza wołaczmęski osobowy
Brunonapojedyncza dopełniaczmęski osobowy
Brunonapojedyncza biernikmęski osobowy
Brunonachmnoga miejscownikmęski osobowy
Brunonamimnoga narzędnikmęski osobowy
Brunonempojedyncza narzędnikmęski osobowy
Brunoniepojedyncza miejscownikmęski osobowy
Brunoniepojedyncza wołaczmęski osobowy
Brunonommnoga celownikmęski osobowy
Brunonowipojedyncza celownikmęski osobowy
Brunonowiemnoga mianownikmęski osobowy
Brunonowiemnoga wołaczmęski osobowy
Brunonówmnoga dopełniaczmęski osobowy
Brunonówmnoga biernikmęski osobowy
Brunonymnoga mianownikmęski zwierzęcy
Brunonymnoga biernikmęski zwierzęcy
Brunonymnoga wołaczmęski zwierzęcy

Słowa związane lub podobne

Źródła danych:

Dane pochodzą z następujących źródeł:
· Wikisłownik dane udostępnione są na zasadach licencji CC BY-SA 3.0
· Słowosieć baza tworzona przez Politechnikę Wrocławską. Licencja: plWordNet
· sgjp.pl na licencji The 2-Clause BSD. Autorzy: Marcin Woliński, Zbigniew Bronk, Włodzimierz Gruszczyński, Witold Kieraś, Zygmunt Saloni, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz